2011, ഡിസംബർ 23, വെള്ളിയാഴ്‌ച

ഓര്‍മ്മച്ചെപ്പ്

വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു  മുന്‍പ്  പൂട്ടിവെച്ച  പെട്ടി  തുറന്നുനോക്കുക ,   സ്കൂളില്‍  പഠിച്ചോണ്ടിരുന്ന   കാലത്തെ നോട്ട്ബുക്കുകള്‍   ഇപ്പോള്‍  തുറന്നു  വായിക്കുക,  പണ്ട് ഒത്തിരി കഷ്ടപ്പെട്ട് നമ്മള്‍ സ്വന്തമായി ഉണ്ടാക്കിയ ചിരട്ട മോതിരം ഇപ്പോള്‍ നമ്മുടെ കയ്യില്‍ വന്നു പെടുക ...ഇതിനൊക്കെ  ഒരു  പ്രത്യേക  സുഖമാണ്. നമ്മള്‍ പാടെ  മറന്നു  പോയ കാര്യങ്ങള്‍  ദീര്‍ഘകാലത്തെ  ഇടവേളയ്ക്കു  ശേഷം നമ്മുടെ  കയ്യിലെത്തുമ്പോള്‍  നമ്മള്‍  അനുഭവിക്കുന്ന  ഒരു  അനുഭൂതി... ആ അനുഭൂതിയില്‍ കൂടി  ഒലിച്ചിറങ്ങി  പഴയകാലത്തില്‍ നീന്തിതുടിച്ച് തിരിച്ചു വരുമ്പോള്‍ മിക്കപ്പോഴും കണ്ണുകള്‍ ഈറനണിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും. 

 ഒരു  ദിവസം  ജോലിസംബന്ധമായ  ആവശ്യങ്ങള്‍ക്ക്  വേണ്ടി  പത്താം  ക്ലാസ്സു  മുതലുള്ള  സര്‍ട്ടിഫിക്കേട്ട്സ്  കാണിക്കേണ്ടി വന്നപ്പോഴാണ്  പൊടിപിടിച്ചു  കെടക്കുകയായിരുന്ന  ആ  ബാഗ്‌  ഏറെ  കാലത്തിനുശേഷം  ഞാന്‍  അലമാരിയില്‍  നിന്നും വലിച്ചു  പുറത്തിട്ടത്ത്. ബാഗിനകത്ത്   ഭദ്രമായി  ഒരു  കവറില്‍  പൊതിഞ്ഞുവെച്ചിട്ടുള്ള സര്ട്ടിഫിക്കെട്ട്സിന്റെ കെട്ട് ഞാന്‍ കയ്യിലെടുത്തു. അതിലേക്കൊന്നു  നോക്കിയപ്പോ മനസ്സ് മന്ത്രിച്ചു...സമ്പാദ്യം ആണിത് .ജീവിതത്തിന്റെ  ആദ്യ കാല്‍നൂറ്റാണ്ടു  കാലത്തെ  സമ്പാദ്യം! സമ്പാദ്യത്തിന് കാശിന്റെ രൂപം കൈവന്നത് അതിനു ശേഷം മാത്രമാണ്.  പഠിപ്പിന്റെയും  ഉഴപ്പിന്റെയും ഭാഗ്യത്തിന്റെയും  ദൌര്ഭാഗ്യത്തിന്റെയും   എല്ലാം  ആകെ  തുകയാണ്  ഓരോ  സര്ട്ടിഫിക്കെട്ടിലും  സംഖ്യാരൂപത്തില്‍
രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്.

ആ  കെട്ടില്‍  sslc സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റ്നു  വേണ്ടി  തെരയുംബഴാണ് നീല  കവറുള്ള  ഒരു  കുഞ്ഞു  ബുക്ക്‌  കയ്യില്‍  വന്നുപെട്ടത് ... ഓട്ടോഗ്രാഫ് !! അഞ്ചുപത്തു  വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു  ശേഷം  അന്നാണ്  അത് ഞാന്‍ വീണ്ടും തുറക്കുന്നത്.കടും നീല  കളറുള്ള  കട്ടിയുള്ള  പുറംചട്ടയില്‍  നല്ല  മിനുസമുള്ള  വര്‍ണ്ണാഭമായ പേജുകളില്‍ പഴയ  കൂട്ടുകാര്‍  റെയ്നോള്‍ഡ്സും റോട്ടോമാക്കും ഹീറോ പെന്നും കൊണ്ട് കുറിച്ചിട്ട ആ താളുകള്‍ ഓരോന്നായി  ഞാന്‍  വായിച്ചു തുടങ്ങി.
" പരീക്ഷയാകുന്ന പോര്‍ക്കളത്തില്‍ പേന ആകുന്ന ആയുധം കൊണ്ട് എഴുതി വിജയിക്കൂ സോദര " എന്നെഴുതിയ റസീനയുടെ മുഖം എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും മനസ്സില്‍ വരുന്നില്ല. റസീന പോര്‍ക്കളത്തില്‍ വിജയിച്ചിരുന്നോ എന്നും എനിക്കറിഞ്ഞൂടാ.


അടുത്ത പേജില്‍ "കാലം വല്ലാത്ത കാലം ...റേഷന്‍ കിട്ടാത്ത കാലം .. കുട്ടികള്‍ ഒരു ഡസന്‍ ആയാല്‍ നിറ്ത്താന്‍ മറക്കരുത് കൂട്ടുകാര "എഴുതിയത് അഷ്‌റഫ്‌.
ലാസ്റ്റ്റോയില്‍ എന്റെ ബെഞ്ചിന്റെ അങ്ങേ അറ്റത്ത് ഇരുന്നിര്‍ന്ന അശ്രഫിന്റെ ആ ചിരിക്കുന്ന മുഖം മനസ്സില്‍ ഓടിയെത്തി.അശ്രഫിന്റെ കണക്കുകൂട്ടലുകള്‍ എല്ലാം തെറ്റിച്ച് ഒരു രൂപയ്ക്ക് റേഷന്‍ അരി കൊടുത്തുതുടങ്ങിയ നമ്മുടെ സര്‍ക്കാരിനെയും ആ നിമിഷത്തില്‍ ഞാന്‍ ഓര്‍ത്ത്‌ പോയി. !


"ഭൂമി ഉരുണ്ടാതായതുകൊന്ദ് വീണ്ടും കണ്ടുമുട്ടുമെന്ന് കരുതുന്നു " എന്ന് എഴുതിയ രതീഷിനെ പിന്നെ കണ്ടിട്ടില്ല.


"ജീവിതത്തില്‍ എവിടെ വെച്ചെങ്കിലും കണ്ടുമുട്ടിയാല്‍ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിക്കാന്‍ മറക്കരുതേ" എഴുതിയത് വിനോദ്. ഈശ്വര വിനോദിന്റെ മുഖം എനിക്ക് ഓര്‍മ്മ വരുന്നില്ലല്ലോ. ഇനി അവനെ കണ്ടിട്ട് ഞാന്‍ തിരിച്ചറിയാത്തത് കാരണം ചിരിക്കാതെ പോയിട്ടുണ്ടാവുമോ ?

താളുകള്‍ ഓരോന്നായ് മറിച്ചു വായിച്ചപ്പോള്‍ ചില പേരുകള്‍ക്ക് എത്ര ശ്രെമിച്ചിട്ടും ശരീരം കൊടുക്കാന്‍ എനിക്ക് പറ്റിയില്ല . ഉച്ചസമയത്ത് കൂടെ ക്രിക്കറ്റ്‌ കളിച്ചിരുന്ന മനോജിനെയും നോമ്പ്കാലത്ത്   പഴയ മാതൃഭൂമി പേപ്പറില്‍ കാരയ്ക്ക പൊതിഞ്ഞുകൊണ്ടുവന്നു തന്ന അബ്ദുള്ളയെയും എല്ലാം എത്രയോ കാലങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം അന്ന് ഓര്‍ത്തു.

പത്താം ക്ലാസ്സില്‍ നിന്നും  പിരിയേണ്ട സമയം അടുത്തെത്തിയപ്പോള്‍ അത്യുത്സാഹത്തോടെ ഓട്ടോഗ്രാഫുകള്‍ കൊണ്ടും കൊടുത്തും നടന്നത്   ഇപ്പൊ ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നു. ക്ലാസ്സില്‍ നേരത്തെ എത്തിയും , ക്ലാസ്സ്‌ ടൈമില്‍ മാഷമ്മാര്‍ കാണാതെ പുസ്തകത്തിന്നിടയില്‍ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ച് എഴുതിയതും ഒടുവില്‍ വേണ്ടപ്പെട്ടവര്‍ എഴുതിയ സുന്ദരമായ വരികള്‍ ആരും കാണാതെ ഒരിടത്തിരുന്ന് പലവട്ടം വായിച്ചതും എല്ലാം ഇത് പോലെ മറവികള്‍ കാര്‍ന്നു തിന്നുന്ന ഒരു ഭാവികാലത്തിനു ബാലിയാടാവാന്‍ വേണ്ടിയായിരുന്നോ!

ഒരിക്കലും മറക്കില്ല എന്ന് അന്ന് ശപഥം ചെയ്തിരുന്ന എന്റെ മനസ്സിന് മറവികള്‍ ബാധിച്ച് തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.കൂട്ടുകാരാ ക്ഷമിക്കൂ . പുഞ്ചിരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ മറന്നെകില്‍ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കാന്‍ നിങ്ങള്‍ മറക്കരുതേ എന്ന അപേക്ഷ മാത്രം.


10 അഭിപ്രായങ്ങൾ:

  1. ചെറുപ്പത്തിലെ ഓര്‍മ്മകളങ്ങനാ ചിലപ്പോള്‍ മുഖം ഓര്‍മ്മ വരും പക്ഷേ പേര് ഓര്‍മ്മവരില്ല...

    പേരിങ്ങനെ വ്യക്തമായി നില്‍ക്കുമ്പോളും ആളുടെ മുഖം തെളിയില്ല....

    നൊസ്റ്റാള്‍ജിയ പോസ്റ്റ്....

    ഇത് പോലെ ഇനിയും പലരെയും മറക്കാനുള്ളതല്ലേ പ്രജിത്തേ......

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  2. Maravi oru anughrahamalle Prajithe.. Next time veetil pokumbol ente Autograph ne thiranju kandupidikanam... :-)

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  3. ശരിയാ..ഇനിയും എന്തോരം പേരെ മറക്കാന്‍ ഇരിക്കുന്നു !!

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  4. കഴിഞ്ഞു പോയ കുഞ്ഞു നാളിലേക്ക്
    എത്തി പ്പെട്ടതുപോലെ

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  5. Seellajall, upayogichiruna vasthukall, maduravum kayapum eriya ormakal.... ellem kallathinte kuthozikill akannu pokubol ormakallude milekuttikallyi nammude pazaya autographum pennaum... ellam thllagni nillkum...autographite ithllukal mrikubol...adythe prennayam..athu prekadipictha vazikkall...athinu sremicha reethikal ellam vallare rasakasmai thonum.... nice Prajith wish u all d best

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ

അഭിപ്രായം അറിയിക്കാൻ

                                            ബാംഗ്ലൂർ ഓർമ്മകൾ -1                                  -------------------------------------------...